Εμπειρική προσέγγιση της απόλυτης φτώχειας στην Ελλάδα: οι ανάγκες για κατοικία, διατροφή, ένδυση, υπόδηση, μεταφορά

Η έρευνα αυτή αποτελεί μια αντικειμενική αποτύπωση της σύγχρονης κοινωνικής πραγματικότητας αλλά και ένα χρήσιμο εργαλείο για τους σύγχρονους και μελλοντικούς αγώνες της εργατικής τάξης. Παραπέρα, συνεισφέρει στο δημόσιο διάλογο γύρω από το φλέγον ζήτημα των αναγκών, όπως έχουν οριστεί σύγχρονα και κοινωνικά, χρησιμεύοντας ως βάση για την οργάνωση και το σχεδιασμό μιας καλύτερης, πιο ορθολογικής και δίκαιης κοινωνίας. Συμπεραίνεται ότι α) ανεξάρτητα από τον τρόπο μέτρησης το φαινόμενο της απόλυτης φτώχειας φαίνεται να είναι αρκετά διαδεδομένο στην ελληνική κοινωνία, β) το «επίσημο» όριο της φτώχειας (δηλαδή αυτό που μετράται και ανακοινώνεται από την ΕΣΥΕ με βάση τον ορισμό της σχετικής φτώχειας) υποτιμά την πραγματική έκταση του φαινόμενου για όλα τα μεγέθη νοικοκυριών, γ) ότι ο βασικός μισθός δεν επαρκεί για την κάλυψη βασικών αναγκών, ενώ δ) αναδεικνύεται η δύναμη που έχει ένας δείκτης απόλυτης φτώχειας, στην περίπτωση που ο τελευταίος στηρίζεται σε έναν στέρεο θεωρητικό ισχυρισμό σχετικά με την έκταση και το ύψος των σύγχρονων βασικών αναγκών.